gonî

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɡoːˈniː/
• Kîtekirin: go·nî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	gonî	gonî
Îzafe	goniya	goniyên
Çemandî	goniyê	goniyan
Nîşandera çemandî	wê goniyê	wan goniyan
Bangkirin	goniyê	goniyino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	goniyek	goniyin
Îzafe	goniyeke	goniyine
Çemandî	goniyekê	goniyinan

gonî mê

1. gihayek bi strî û dirik e ku bo şewatê tê jêkirin da ku zivistanê pê sobe û tenûr bê vêxistin.
   • Gundiyan dest bi şewata sergîn û goniyan kiribûn. — (Mihemed Şarman, Pirça Winda, Avesta, 2016, Çapa Duyem, r. 35, ISBN 978-605-5585-41-9)
2. boyax
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• gwênî
• gûnî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

gihayek (1)

• Farisî: درختچه گون‎ → fa
• Tirkî: geven → tr, geven otu → tr

boyax (2)

• Farisî: رنگی‎ → fa
• Tirkî: boya → tr, reng → tr

Navdêr

gonî mê û nêr

1. dabaş, dabaşa xeberdanê, mijara axaftinê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Werger

• Tirkî: söz konusu → tr

Zazakî

Navdêr

gonî

1. xwîn
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Agahî

• Ev navdêr tenê yekjimar e, wek pirjimar nayê bikaranîn.