gûn

 Binêre herwiha: gun û gün

Kurmancî

Navdêr 1

gûn mê

1. xulk, rengê rûyê mirovan
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. alek, gep, rûçik
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Hevreha gum (gep, alek) ya kurmancî û گونه‎ (gûnê).

Werger

• Tirkî: ^?bet → tr, ^?beniz → tr

Navdêr 2

gûn mê

1. serdem, dewran, dem, zeman
   • Hêja ye ko em Ehmedê Xanî tava ronake toreya kurdî bi navê rêveberê gelê kurdî bi navê rêveberê gelê kurd bi nav bikin. Çima? Lewra ko Xanî Baba weke rêvebirekî dilsoj û agah li xema gel û welatê xwe daye. Ew wekî rêvebirekî zana, mamosteyekî dilşewitî dixwaze gişt zanistên gûna (dewrana) xwe li rêka pirtûkên xwe de ferî gelê Kurd bike... — (Perwîz Cîhanî: Irfan di Mem û Zîna Ehmedê Xanî de)

Bide ber

• gon
• gun

Etîmolojî

Belkî ji gün ya tirkî.