felc

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /fɛld͡ʒ/
• Kîtekirin: felc

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	felc	felc
Îzafe	felca	felcên
Çemandî	felcê	felcan
Nîşandera çemandî	wê felcê	wan felcan
Bangkirin	felcê	felcino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	felcek	felcin
Îzafe	felceke	felcine
Çemandî	felcekê	felcinan

felc mê

1. (patolojî) Bi tevahî windakirina kontrola bidilxwazî ​​ya qismek ji laşê mirov, wekî yek an çend lingan.

   Hevmane: şelal, seqet, qorim, şeht, şelpe, kûd

Herwiha

 

• falinc
• fecir
• fecr
• felec
• felç

Jê

• (Lêker) felc bûn
• (Lêker) felc kirin

• (Navdêr) felcbûn
• (Navdêr) felckirin

• (Rengdêr) felcbûyî
• (Rengdêr) felckirî

Etîmolojî

Ji erebî فلج‎ (felc) ji aramî ܦܠܓܐ‎ / פלג (pêlge: parçe, rex, hêl, alî).

Werger

• Almanî: Schlag → de m
• Îngilîzî: paralysis → en