şelal

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ʃɛˈlɑːl/
• Kîtekirin: şe·lal

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	şelal	şelal
Îzafe	şelala	şelalên
Çemandî	şelalê	şelalan
Nîşandera çemandî	wê şelalê	wan şelalan
Bangkirin	şelalê	şelalino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	şelalek	şelalin
Îzafe	şelaleke	şelaline
Çemandî	şelalekê	şelalinan

şelal mê

1. (patolojî) Bi tevahî windakirina kontrola bidilxwazî ​​ya qismek ji laşê mirov, wekî yek an çend lingan.

   Hevmane: felc, seqetî, qorimî, şeht, pejle, şeple

   • Me j'gulşena ferxar-i xet
     Mi j'destxeta terhên şelal
     Xal û xetên nûra zelal — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

 

• şal
• şel
• şil

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Tirkî: felç → tr