dabîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: da·bîn

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
dabîn	dabîntir	herî dabîn (merkezî) tewrî dabîn (rojavayî) dabîntirîn (soranîzm)

dabîn

1. terxan, misoger, temîn, tekîd, ekîd, eseh

   Pare bo projeyekê dabîn kirin. ― Pare bo projeyekê dan yan destnîşan kirin

2. misogerî, ekîdkirin, esehî, piştrastî, bicihanîn, pêbawerî, peydakirin, destnîşankirî, eseh, diyar, pêşkêş, raber, araste^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Jê

• dabîn bûn (lêker)
• dabîn kirin (lêker)
• dabînbûn (navdêr)
• dabînbûyî (rengdêr)
• dabînî
• dabînker
• dabînkirin (navdêr)
• dabînkirî (rengdêr)

Etîmolojî

Ji erebî تأمين (teimîn) ku wek "temîn, teimîn" jî ketiye kurdî. Guherîna b/m hev û d/t bi hev diyardeyeke/fenomeneke berbelav e. Herwiha "ei" gelek caran dibe "a". Ji heman rehî: amîn, emanet, emîn, emn, emniyet...

Anagram

• badîn

Werger

• Îngilîzî: ^?ensurance → en
• Tirkî: temin → tr