dabîn

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
dabîn	dabîntir	herî dabîn dabîntirîn

dabîn

1. terxan, misoger, temîn, tekîd, ekîd, eseh

   Pare bo projeyekê dabîn kirin. (Pare bo projeyekê dan yan destnîşan kirin)

2. misogerî, ekîdkirin, esehî, piştrastî, bicihanîn, pêbawerî, peydakirin, destnîşankirî, eseh, diyar, pêşkêş, raber, araste^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Jê

• (Lêker) dabîn bûn
• (Lêker) dabîn kirin

• (Navdêr) dabînbûn
• (Navdêr) dabînkirin

• (Rengdêr) dabînbûyî
• (Rengdêr) dabînkirî
• dabînî
• dabînker

Etîmolojî

Ji erebî تأمين‎ (teimîn) ku wek "temîn, teimîn" jî ketiye kurdî. Guherîna b/m hev û d/t bi hev diyardeyeke/fenomeneke berbelav e. Herwiha "ei" gelek caran dibe "a". Ji heman rehî: amîn, emanet, emîn, emn, emniyet...

Anagram

• badîn

Werger

• Îngilîzî: ^?ensurance → en
• Tirkî: temin → tr