araste

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
araste	arastetir	herî araste arastetirîn

araste

1. pêşkêş, raber, berçav, diyar, xuya, eşkere, zelal, raber, rapêş, nîşandayî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. berpêş, hizûr, pêşber^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Ji wêjeya klasîk

• Mehda mirî pê dibûn muheyya
  Araste bû 'erûsxane
  Dîwar û der û 'urûşxane — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: ئاراسته‎

Dijmane

• nehînî
• veşartî
• dizîkî

Jê

• (Lêker) araste kirin: dan
• (Lêker) araste kirin
• (Lêker) araste bûn

• (Navdêr) arastekirin
• (Navdêr) arastebûn

• (Rengdêr) arastekirî
• (Rengdêr) arastebûyî

Etîmolojî

Ji farisî آراسته‎ (arastê) ji lêkera آراستن‎ (arasten, “xemilandin, nexşandin, raber kirin”). Hevreha soranî ئاراسته‎ (araste).

Werger

• Erebî: توجيه‎, ادلال‎
• Îngilîzî: directing → en
• Tirkî: yönelim → tr, yöneltim → tr