emanet

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɛmɑːˈnɛt/
• Kîtekirin: e·ma·net

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	emanet	emanet
Îzafe	emaneta	emanetên
Çemandî	emanetê	emanetan
Nîşandera çemandî	wê emanetê	wan emanetan
Bangkirin	emanetê	emanetino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	emanetek	emanetin
Îzafe	emaneteke	emanetine
Çemandî	emanetekê	emanetinan

emanet mê

1. rasparte, sparte, spartin, raspartin, înam, wedîe,
   tiştek bi deyn yan bo parastinê dan kesekî yan danîn cem kesekî
   daku paşî li xwediyê wê bêt zivirandin
   • Hem ji pişta wî Quseyyê pak û saf
     Ew emanet hate nik 'Ebdulmenaf
     Hem ji nik 'Ebdulmenaf ew muxtefî — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Herwiha

• êmanet

Pend

• emanet kire helamet (berze kirina emanetî)

Jê

• emanetî
• (Lêker) emanet kirin
• (Navdêr) emanetkirin

Etîmolojî

Ji erebî أَمَانَة‎ (ʾamāna), têkildarî amîn, emîn, emn.

Werger

• Afrîkansî: deposito → af
• Almanî: Depot → de n, Einlage → de m, Aufbewahrung → de m
• Erebî: أمانة‎ → ar, ^?الذمة‎ → ar, العهد‎ → ar, الودیعة‎ → ar
• Esperantoyî: depono → eo, deponaĵo → eo
• Farisî: امانت‎ → fa
• Fînî: talletus → fi
• Fransî: dépôt → fr
• Holendî: deposito → nl, inlaag → nl, inleg → nl, inleggeld → nl
• Îbranî: פִּקָּדון‎ → he
• Îngilîzî: deposit → en, trust → en
• Portugalî: depósito → pt
• Spanî: deposito → es, depósito → es
• Tirkî: emanet → tr, inam → tr, vedia → tr, süs takısı → tr, ziynet eşyası → tr

Tirkî

Navdêr

emanet

1. rasparde, sparde, sparî, raspêrî, emanî, emanet
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. spardegeh
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. daîreya dewletê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)