birnût

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /bɪrˈnuːt/

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	birnût	birnût
Îzafe	birnûta	birnûtên
Çemandî	birnûtê	birnûtan
Nîşandera çemandî	wê birnûtê	wan birnûtan
Bangkirin	birnûtê	birnûtino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	birnûtek	birnûtin
Îzafe	birnûteke	birnûtine
Çemandî	birnûtekê	birnûtinan

Kesek birnûtê dike pozê xwe anku difina xwe.

birnût mê

1. tûtina toz ya ku mirov hildikêşin difina / pozê xwe
   yan jî dike di ber pidûyên xwe re û paşî diavêje
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• birnît
• burnît
• burnût

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: بڕنووت‎

Jê

• birnûtî
• birnûtkêş
• birnûtkêşî

Bide ber

• barût

Etîmolojî

Hevreha sirbo-xirwatî burnut, makedonî бурмут (búrmut), mecarî burnót, gurcî ბურნუთი (burnut’i), hemû ji tirkî, bi tirkiya osmanî بورون اوتو‎, bi tirkiya niha burun otu ji burun (poz, difin) + ot (giya). Hêjayî gotinê ye ku di tirkî bi xwe de niha enfiye ya esil-erebî (ji انف‎ (enf, “poz, difin, kepî”) serdesttir e.

Werger

• Almanî: Schnupftabak → de n
• Danmarkî: snuff
• Farisî: انفیه‎ → fa (enfiyê)
• Fînî: nuuska → fi
• Fransî: tabac à priser
• Holendî: snuiftabak
• Îngilîzî: snuff → en, snus → en
• Îtalî: tabaco da fiuta
• Katalanî: rapè
• Norwecî: snuff
• Rusî: снафф
• Swêdî: snus → sv
• Tirkî: enfiye, burun otu, toz tütün