ayîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɑːˈjiːn/

Navdêr

ayîn mê û nêr

1. rêç, rêbaz, rîtuel, rêûresm, seremonî, merasim, ebûbet
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. dîn, ol, bawerî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• ayin

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: ئایین‎
• kurdî-krîlî: айин

Bikaranîn

Gava ku bi wateya "[rêç]], rêbaz, rîtuel, rêûresm, seremonî, merasim" tê bikaranîn, zayenda wê mê ye. Dema ku bi maneya "dîn, ol, bawerî" tê xebitandin, cinsê wê nêr e.

Ji wêjeya klasîk

• Neqqadê sebîkeyê riwayet
  Kêşa bi vî terhî resm û ayîn
  Lê da bi vî terzî derb û tezyîn — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Etîmolojî

Hevreha awir ya kurdî, آیین‎ (ayîn) ya farisî, *ewδēn ya pehlewî ji *ewiδayana- ya avestayî ji -ewi (ve, ber bi ... ve) + -day (dîtin; nerîn)

Jê

• ayînî

Werger

• Almanî: Feierlichkeit → de m, Förmlichkeit → de, Höflichkeitsgeste, Zeremonie → de m, Andacht → de m, ^?Bindung → de m
• Erebî: الدین‎, ^?العمر‎
• Farisî: دین‎ → fa, آیین‎ → fa, مذهب‎ → fa
• Îngilîzî: ceremony → en, religion → en, rite → en
• Tirkî: tören → tr, diyanet → tr, seremoni → tr, kült → tr, ^?ibadet → tr