îlac tebîî

Kurmancî

Navdêr

îlac tebîî

1. (Dihok) çarekirina nexweşî û birîn û kêmasiyan bi rêya rêkên siriştî mîna perxandin û germ û rahênan li şûna derman û emeliyatan

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: عیلاج تەبیعی‎

Herwiha

• îlac tebîiî

Hevmane

• çareseriya sirûştî

Etîmolojî

Ji erebî علاج طبيعي‎.

Werger

• Îngilîzî: physical therapy → en