zikir

Kurmancî

Navdêr

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	zikir	zikir
Îzafe	zikirê	zikirên
Çemandî	zikirî	zikiran
Nîşandera çemandî	wî zikirî	wan zikiran
Bangkirin	zikiro	zikirino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	zikirek	zikirin
Îzafe	zikirekî	zikirine
Çemandî	zikirekî	zikirinan

zikir nêr

1. duakirina ji Xwedê yan pêxemberan yan jî pesndana wan, bo nimûne gotin: Estexfirullah, subhanullah, la ilahe illa Ellah û hwd
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Dengê te tê bi roj û şev
  Zikrê dikî bi haletê — (Feqiyê Teyran, )

Herwiha

• zikr

Jê

• (lêker) zikir kirin
• (navdêr) zikirkirin
• (rengdêr) zikirkirî
• zikirker
• zikrî

Etîmolojî

Ji erebî ذكر‎ (żikr) ji ذكر‎ (żekere, “anîn bîra xwe, bi bîr anîn, navê kesekî gotin”), hevreha aramî דכר (dekere), akadî zekarû (nav lê kirin) ji zikrû (nav). Têkilî tezkîr.

Werger

• Farisî: ذکر خدا‎
• Tirkî: zikir → tr

Tirkî

Bilêvkirin

• Deng^ⓘ

Navdêr

zikir

1. bîranîn, jêbehskirin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. zikir
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)