zahid

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /zɑːˈhɪd/
• Kîtekirin: za·hid

Rengdêr

zahid

1. Kesa/ê ku dest ji karûbarên yan zewqa dinyewî berdaye û xwe gorî peristinê kiriye.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Wan dest û zend û sa'idan
  Mey dane şeyx û zahidan
  Mestî be çeşmê şahidan — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Hevmane

• asketîk
• terkedinya

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: زاهد‎

Jê

• (lêker) zahid kirin
• (navdêr) zahidkirin
• (rengdêr) zahidkirî
• zahidane
• zahidî
• zahidîtî
• zahidtî

Bide ber

• zahir

Etîmolojî

Ji erebî زاهد‎ (zahid) ji rehê ز ه د‎ (z-h-d-, “terk kirin, dest jê berdan, ji xwe re nekirin xem”), hevreha زهد‎ (zuhd, “zahidî”).

Werger

• Erebî: زاهد‎, ^?الرابط‎, ^?الربیط‎
• Farisî: زهد‎ → fa
• Fînî: askeettinen → fi
• Îngilîzî: ascetic → en
• Tirkî: zahit → tr