xoce

Kurmancî

Navdêr

xoce

1. mamoste, hoste, pispor, zana, zanyar, alim, fêrker, hînker
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. mela, îmam, mele
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Dikana me qewî rûs e
  Dibêjin Xoce qerdar e
  Dibêjin Xoce bê debr e — (Feqiyê Teyran, )

Herwiha

• xoca
• xocah
• xoceh

Jê

• xocehî
• xocetî
• xoceyane
• xoceyî

Etîmolojî

Hevreha farisî yan ji farisî خواجه‎ (x^wace), hevreha xweda û xatûn ji peyva xwe, ji zimanên îranî. Peyv ji zimanên ketiye gelek zimanên din jî: erebî خواجة‎ (xewace), osmanî خواجه‎ (xoce/hoce, xace/hace), azerî xacə, tirkî hoca, ozbekî xoja, [8xoʻja]], qazaxî Қожа (Qoja), urdûyî خواجہ‎ (xwaca), hindî ख़्वाजा (xwājā), albanî Hoxha, sirbo-xiwatî hȍdža / хоџа, yûnanî χότζας (xótzas), Χατζάκης (Xatzákis)...

Werger

• Almanî: Geistliche → de mê
• Farisî: استاد‎ → fa, بزرگوار‎ → fa, آقا‎ → fa, آخوند‎ → fa
• Tirkî: hoca → tr, ^?sarıklı → tr