Kurmancî biguhêre

Bilêvkirin biguhêre

Navdêr biguhêre

tebîb

  1. (meslek) bijîşk, nijdar, doktor, hekîm, cebar,
    pisporanesaxiyan,
    kesa/ê nesaxan sax dike,
    şarezaya/yê nexweşiyan,
    kesa/ê nexweşan derman dike
    • Me'lûl bûyîn hebîb û 'aşiq
      Îrohe wekî tebîbê haziq
      Derman bikim ez ewan dewa kim
       — (Ehmedê XanîMem û Zîn~1692)

Etîmolojî biguhêre

Ji erebî طَبِيب(ṭabīb), têkildarî tib, tibî.

biguhêre

Werger biguhêre