taqî

Kurmancî

Navdêr

taqî

1. tehqîq, ezmûn, test, ceribandin, saxtî, saxtî, teftîş, ezmayîş, axulme, kontrol, çavdêrî, sehkirin, pişkinîn, temaşekirin, venerîn, azmayîş, vekolîn, lê kolîn, ezmûn kirin, fehs
   • Bi gotinin din, ji ber ku cih mercê serekî ye, ji hebûna taqîkirin û tecribekirinê re ye, her wisa dem jî mercekî pêdivî ye. Bê wan û dervî wan tu nasîn nikare peyda bibe û hiş nikare sawêra heyînekê dervî cih bike. — (Derwêş Derwêş: Serdem li ber Roniya Cezîrî, Pen-kurd.org, jêwergirtin 11/2006)

Jê

• (lêker) taqî kirin
• (navdêr) taqîkirin
• (rengdêr) taqîkirî
• taqîker

Etîmolojî

Bi riya soranî soranî تاقی‎ (taqî) ji tehqîq ji erebî تحقیق‎ (tehqîq). Binêrin: tehqîq, heq, hiqûq.

Werger

• Almanî: ^?Experiment → de m
• Farisî: امتحان‎ → fa
• Fînî: tarkastus → fi
• Îngilîzî: verification examination → en, inspection → en, scrutiny → en, check → en, test → en, experiment → en, ^?libel → en, ^?trial run → en
• Tirkî: bin dallı → tr, deneme → tr, imtihan → tr, sınama → tr, sınav → tr

Formeke navdêrê

taqî

1. (awayek tewandî ji "taq") Binêre: taq