sultan nêr

  1. paşa, key, melik, mîr, qral, qeyser, imparator, serok
    (tenê yên misilman)

Bi alfabeyên din

biguhêre

Etîmolojî

biguhêre

Ji erebî سلطان(sulṭan) ji aramî שולטנא‎ (şulṭana: 1. hukimdar 2. hukim, desthilat, hêz) ji rehê שלט (ş-l-ṭ-: emir kirin, ferman kirin, fermandar bûn). Bi rêya erebî wek navê paşayê misilmanan li hemû dinyayê belav bûye: farisî û urdûyî سلطان(soltan), tirkî, îngilîzî û fransî sultan, rusî султан (sultan), hindî सुल्तान (sultan), çînî 苏丹 (sultan)... Ji eynî rehê aramî bi rêya erebî: sulte.

Ji wêjeya klasîk

biguhêre
  • Ew Muhemmed hemberê îsmek bûyî
    Kijk e ya Sultan û bacud û kerem?”
     — (Mela Hesenê BateyîMewlûda Kurdî~1720)

Bilêvkirin

biguhêre

sultan

  1. xunkar, sultan, padîşa, qiral, xaqan [1]

sultan

  1. paşa, padîşa, şah, melik, qral

Çavkanî

biguhêre
Ev peyv ji wergerên paşa hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.[rûpelên din] 

Bilêvkirin

biguhêre

sultan

  1. sultan, siltan

Çavkanî

biguhêre
  1. Ferhenga Kurdî-Îngîlîzî ya Salah Sadallah