melik

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /mɛˈlɪk/
• Kîtekirin: me·lik

Navdêr

melik nêr

1. key, paşa, qiral, mîr, padîşa, serok, serdar, serwer, pêşeng, pêşewa
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeyê

Ew Xudayê malikê mulkê ’ezîm

Daye me mîrasa Qur'ana Kerîm

w:Mela Hisênê Bateyî

Herwiha

• melîk, malik

Bide ber

• melek

Etîmolojî

Ji erebî ملك‎ (melik), hevreha aramî מלכא (melka), akadî maliku, têkilî van peyvan jî ku ji erebî ketine kurdî: malik, milk, emlak

Jê

• melika
• melikahî
• melikatî
• melikayî
• melike
• melikî
• meliktî

Werger

• Farisî: امیر‎ → fa
• Îngilîzî: king → en
• Tirkî: hakim → tr, sultan → tr, şah → tr, melik → tr, ^?ece → tr

Tirkî

Navdêr

melik

1. melîk, milûk, key, padîşah, hikumdar
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)