sihar

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /sɪˈħɑ:ɾ/

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	sihar	sihar
Îzafe	sihara	siharên
Çemandî	siharê	siharan
Nîşandera çemandî	wê siharê	wan siharan
Bangkirin	siharê	siharino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	siharek	siharin
Îzafe	sihareke	siharine
Çemandî	siharekê	siharinan

sihar mê

1. spêde, serê sibê, berbang, destpêka rojê, sibê, sibeh, sebah
   • Ew jî siharê zû ji nav nivînan derkeft û rûnişte ber serê dayika xwe — (Sidqî Hirorî, Kurê Zinarê Serbilind, Weşanên Nûdem, Stokholm, 1996)
   • Ma her sihar bi we zarokên ku niha jî bi dû zimanê bav û kalan xwe de li kolanê, li devê deriyê dibistanê hînî tirkî dibin, vê sirûdê bi we nadin jiberkirin: "Tirk im, rast im, jêhatî me." — (Arjen Arî: Zarokno, Diyarname.com, 1/2008)

Herwiha

• seher
• shar

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: سحار‎

Etîmolojî

herwiha seher (di klasîkan de), ji erebî سحر‎ (seḥer), hevreha îbrî שחר (şexer), ugarîtî 𐎌𐎈𐎗 (šḥr), aramî שחרא (şexra), akadî şêru

Jê

• siharî
• sîqlesihar
• serê siharê

Werger

• Almanî: ^?Früh → de m
• Erebî: صباح‎ → ar, ضحى‎, بكرة‎
• Îngilîzî: dawn → en, morning → en
• Tirkî: beyan → tr, fecir → tr, sabah → tr, seher → tr