seîd

Kurmancî

Rengdêr

seîd

1. bextiyar, bextewer, dilşad, kamiran, şa, şad, dilşa, kamiran, şadîman, şadan, bisiûd, bişens, mesûd, dilxweş, kêfxweş,
   kesa/ê ku bextê wî xweş e û ji rewşa xwe razî
   • Dayima menzilgeha sûra te bit birca Şeref
     Tali'ê ferxunde û bextê se'îd yarê te bî
     Seb'eyê seyyare û neh çerxê sergerdan bi vê — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Herwiha

• saîd
• sa'îd
• se'îd

Bide ber

• seyîd

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?], têkildarî siûd, seadet û mesûd^{[Divê were berfirehtirkirin]} .

Bikaranîn

Lêker:

• seîd bûn
• seîd kirin

Navdêr:

• seîdbûn
• seîdkirin

Rengdêr:

• seîdbûyî
• seîdkirî

Jê

• seîdî
• seîdîtî
• seîdtî