rêder

Kurmancî

Navdêr 1

rêder mê

1. izinder, destûrder, ruxsetder, îcazeder, muhletder,
   kesa/ê ku destûrê anku izinê anku ruxsetê dide
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Bi wateya "yê ku rê dide" ji rê dan û bi maneya "rêya derketinê" ji rê + der(ve)

Bikaranîn

Lêker:

• rêder kirin

Navdêr:

• rêderkirin
• rêderxistin

Rengdêr:

• rêderkirî
• rêderketî

Jê

• rêderî

Werger

• Farisî: ^?دررو‎ → fa
• Tirkî: çıkış → tr, çıkış yolu → tr

Navdêr 2

rêder mê

1. rêya derketinê, cihê ku mirov tê re derdikeve
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. (mecazî) çare, çareserî, hel
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeyê

• Ew mecbûr in ko bikin. Ji ber ko li vî welatî tu rêdereke din tune ye. — (Umit Firat di hevpeyivînekê de li gel Mustafa Aydogan, Nefel.com, 11/2008)