muxtar

Kurmancî

Navdêr

muxtar

1. serokê/a gundekî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. otonom, xweser, serbixwe, azad
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Tewandî

muxtarî, muxtêr

Etîmolojî

Ji erebî [skrîpt hewce ye] (muxtar, “bijartî”) ji mu- + ixtiyar ji "xar" (bijartin).

Jê

• muxtarî
• muxtartî

Bide ber

• axa
• parêzgar
• şaredar
• walî

Ji wêjeya klasîk

• Taha ti te ra tilism e »tasîn«
  Her ev bes e ey hebîbê muxtar
  Barî ji te ra bijîte sondxwar — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Werger

• Almanî: Dorfvorsteher → de, Dorfbürgermeister → de, Dorfschulze → de nêr
• Farisî: دهیار‎ → fa, مختار‎ → fa, مسئول ده‎ → fa, ^?قائم مقام‎ → fa
• Îngilîzî: ^?mukhtar → en, ^?head man → en
• Tirkî: muhtar → tr