mêrkirin

 Ji bo lêkerê binêre: mêr kirin

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	mêrkirin	mêrkirin
Îzafe	mêrkirina	mêrkirinên
Çemandî	mêrkirinê	mêrkirinan
Nîşandera çemandî	wê mêrkirinê	wan mêrkirinan
Bangkirin	mêrkirinê	mêrkirinino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	mêrkirinek	mêrkirinin
Îzafe	mêrkirineke	mêrkirinine
Çemandî	mêrkirinekê	mêrkirininan

mêrkirin mê, bo lêkerê binere mêr kirin

1. şûkirin, (keç) zewicîn, bûn jina kesekî
   • - Ax, dayê can, wextê min û mêrkirinê nîn e. Min ji te ra gotiye, ez dixwazim bixwînim." — (Sîma Semend, Xezal, Weşanên Nûdem, 1996)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: مێرکرن‎

Etîmolojî

Ji mêr + kirin.

Bide ber

• jinanîn

Têkildar

• dan şû
• zewicandin

Etîmolojî

Ji mêr + kirin.

Werger

• Tirkî: evlenme → tr, varma → tr