kelef

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /kɛˈlɛf/
• Kîtekirin: ke·lef

Navdêr

kelef nêr

1. derqûn, ran
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. koma ta yan jî têlên bi drêjahî li ber hev

   Min ji etar kelefek takirî, te gulokek ta kirî.

   Kelefek têl ji me re lazim e.

Ji wêjeyê

• Li gora ku pispor û doktorên xweşikbûnê dibêjin, piraniya qelewbûna jinan di kelefê wan de kom dibe û ev jî dibe sedema xerabbûna psîkolojiya wan. — (Lotikxane.com, 8/20096)

Bide ber

• kelex

Binêre herwiha

• kelem
• keleş

Hevbend

• xelef
• Necef

Jê

• kelefî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Anagram

• felek

Werger

• Farisî: کلاف‎ → fa
• Tirkî: ören → tr, tura → tr, çile → tr, kangal → tr, kelep → tr, ^?keleplemek kirin → tr