keleş

Kurmancî

Navdêr

keleş

1. talanker, şelîner, rêbir, korsan, eşqiya, heydûd, nijdevan, çete, rêgir,
   kesa/ê bi kotekî malê kesek din jê distîne û bo xwe dibe
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. term, cendek
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Jê

• keleşî
• keleşîtî
• keleştî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: Bandit → de m, Freibeuter → de m, Hübscher → de, Räuber → de m, ^?räuber → de
• Bulgarî: разбойник → bg (razbojnik)
• Farisî: اسم مردانه‎ → fa, خوشکل‎ → fa
• Fînî: rosvo → fi, ryöväri → fi, ryöstäjä → fi
• Fransî: voleur → fr m
• Holendî: rover → nl
• Îngilîzî: robber → en, rapparee → en, rover → en, nice → en, ^?brigand → en, ^?highway robber → en
• Îtalî: ladrone → it m
• Spanî: ladrón → es m, ladrona → es m
• Swêdî: rånare → sv, rövare → sv
• Tirkî: haydut → tr, korsan → tr, keleş → tr, ^?eşkiya → tr

Tirkî

Rengdêr

keleş

1. keleş, cindî, mêrxas
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. girdomirdo
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. sik, nexweşik
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
4. kel keçel
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)