hilhilîn

Kurmancî

Mane

hilhilîn (cureyê peyvê?)

1. filfilîn, hizhizîn, hedimîn, tamilîn, pixudîn, heşifîn, haşibîn, qurmiçîn, çilmisîn, nermijîn, pixunîn, nûhiyayî, rihiyayî, peritî, nûhîn, rihîn, peritîn, çilçilîn, kevnbûn

Etîmolojî

Ji hil +‎ hilîn.

Werger

• Îngilîzî: dished → en
• Tirkî: felfelemek → tr, kağşama → tr, kağşamak → tr, pamuklaşmak → tr, pörsüme → tr, pörsümek → tr, tiriti çıkmak → tr, tiritlenme → tr, tiritlenmek → tr, tiritleşmek → tr, yıprak → tr, yıpranma → tr, yıpranmak → tr, ^?ak sakaldan yok sakala gelmek → tr, ^?dökülmek → tr, ^?farıma → tr, ^?farımak → tr, ^?inhitat → tr, ^?künküldemek, küngürdemek → tr, ^?örseleniş → tr, ^?örselenme → tr, ^?örselenmek → tr, ^?pul pul dükülmek → tr