hilîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /hɪˈliːn/
• Kîtekirin: hi·lîn

Lêker 1

hilîn

1. hilperrîn, rabûn
   • Lê seraser bifessilîn û ker ker ke
     Nêrgizên sergiran hilîn carek
     Du qiran lêk beraber ke — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)
2. hewa ketin, bilind bûn^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Lêker 2

hil

1. Guhartoyeke helîn.