hedîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /hɛˈdiːn/
• Kîtekirin: he·dîn

Lêker

hedîn

1. hewîn, vehewîn, tebitîn, hedirîn, bi cih bûn, sekinîn, arimîn, rehet bûn, hêmin bûn, hêwir bûn

   Li cihê xwe bihede... (Hertim li derve ye.)

Ji wêjeyê

• Carek din jî helbesta xwe xwend, çavên wî li ser peyvan hedîn û rawestîn. Wek peyv hingiv bin û hing lê bicivin yan jî çav pelatînkên rengîn bin ko bi hêwirî û aramî bên û biçin. Hesenê dostê wî jî bû pelatînk û têkilî helbesta wî bû. Xwest wî bigire lê ti bi destî ve nehat. Axînek kişand û got: Tu dê kengî bê daku bi arezûyek jidil helbesta xwe ji te re bixwînim? Lê Hesen bo wê şeva wî çirayek vemirî bû. — (Reûf Bêgerd: Mirina helbestvanekî, wergerrandin ji soranî: Husein Muhammed, Nefel.com, 10/2009)

Herwiha

• vehedîn

Tewîn

Lêker:

-hed-

Têkildar

• hedan
• hedandin

Jê

• hediyayî
• hedî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.