gurc

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɡʊɾd͡ʒ/
• Kîtekirin: gurc

Rengdêr 1

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
gurc		herî gurc

gurc

1. kurt, kin, ne dirêj

   Ev werîs gurc e.

   • Bif'kir ji 'ereb heta ve gurcan
     Kirmancî ye bûye şubhê bircan — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Jê

• (Lêker) gurc bûn
• (Navdêr) gurcbûn
• gurcî (2)
• gurcîtî
• gurctî

Bide ber

• gurcî (1)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Farisî: ^?اهل گرجستان‎ → fa, ^?فشرده‎ → fa, ^?گرجی‎ → fa
• Îngilîzî: brisk → en
• Tirkî: kısa → tr

Rengdêr 2

gurc

1. tişta/ê Gurcistanê, xelkê wê yan zimanê wê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	gurc	gurc
Îzafe	gurca	gurcên
Çemandî	gurcê	gurcan
Nîşandera çemandî	wê gurcê	wan gurcan
Bangkirin	gurcê	gurcino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	gurcek	gurcin
Îzafe	gurceke	gurcine
Çemandî	gurcekê	gurcinan

gurc mê

1. zimanê Gurcistanê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. welatiya/ê Gurcistanê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Werger

• Tirkî: gürcü → tr, Gürcü → tr