gerek

Kurdî

Rengdêr 1

gerek, r-ya nerm, k-ya nerm

1. Tişta/ê bêyî wê / wî nabe.

   Hevmane: pêdivî, pêwîst, hewce, lazim, divê

   • Gerek tu bi lez herî mekteba xwe. Ger vê carê jî tu ji dersên xwe bimînî, wê bavê te li te bixe. — (Firat Cewerî, Girtî, Weşanên Nûdem, 1986)

Herwiha

• gere

Jê

• (lêker) gerek bûn
• (lêker) gerek kirin
• (navdêr) gerekbûn
• (navdêr) gerekkirin
• (rengdêr) gerekbûyî
• (rengdêr) gerekkirî
• gerekî
• gerekîtî
• gerektî

Etîmolojî

Ji tirkî gerek, hevreha mongolî гэрэгэ (gerege, “ferman, emir”).

Werger

• Almanî: nötig → de, verbindlich → de, ^?unerlässlich → de
• Erebî: ^?لازم‎ → ar
• Farisî: باید‎ → fa, ضروری‎ → fa, لازم‎ → fa
• Îngilîzî: necessary → en, wanderig → en, wanting → en, locality → en, precinct → en, vicinage → en, necessarily → en, must → en, ^?ds → en, ^?exigence → en, ^?requiring → en
• Tirkî: çıban ağırşağı → tr, elzem → tr, lazım → tr, lüzumlu → tr, gezgin → tr, gerek → tr, gezginci → tr, girdap → tr, hacet → tr, iktiza → tr, gerekli → tr

Rengdêr 2

gerek, r-ya req

1. (ava şêlî, ne zelal) Guhartoyeke girik.

Tirkî

Bilêvkirin

• Deng^ⓘ

Navdêr

gerek

1. divê, pêwist, hewce, gerek