eywan

Kurmancî

eywan mê

Avahiyên mezin û şikodar wek yên paşayan.
Hevmane: koşk, dîwan, seray, qesr, palas, koç

Gelek caran em li eywana paşayî kom dibûyin.
bersifk, salon, korîdor
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ez çûm eywaneke mezin, bi find û lembeycn ji zîv û zêr ku ji wan bêhna emberê radibû, ronî dibû. Li nîva eywanê hespek sekinî bû(...)
Eywana duyemîn ji ya ewil dewlemendtir bû, bi kevirên elmas, yaqût, yaqûtê saîmanî tije bû.
Li eywanan, li bexçe, an rûnijtî an li piyan nobedar û pêjkar û xulam hebûn(...)
Eywanên din jî hemî bi hêjayên erd û deryayê yên wek mucewher, topaz, fîrûze, sumbil, kevirên yemenî, kevirên birqok yên giranbuha ji hemî rengan, guldank ji mîneralên kesk, gerdenî, bazin, kember û hemî cûre cewahîrên xemlê ku li gencineya şah û mîran hene, tije bûn. — (Çîroka Hezar û Şevekê, werger: Serdar Roşan, Weşanên Nûdem)

Lew du kewkeb çûne vê ra istiwayê rast û çep
Bête eywanê ji xelwê horiya qudsî-sirişt
Sed hezaran hor-i qudsî tên liqayê rast û çep — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Herwiha hêwan, êwan, hevreha soranî هەیوان‎ (heywan), farisî ایوان‎ (eywan), farisiya navîn [skrîpt hewce ye] (aywen), partî 𐭀𐭐𐭃𐭍‎ (ʾpdn) 𐭀𐭐𐭃𐭍𐭉‎ (ʾpdny /epeden/), 𐭀𐭐𐭃𐭍𐭊‎ (ʾpdnk)𐭀𐭐𐭃𐭍𐭊𐭉‎ (ʾpdnky /epedenek/), 𐫀𐫛𐫅𐫗‎ (ʾpdn), 𐫀𐫜‎𐫅𐫗‎ (ʾf‎dn /efden/, “sera”), farisiya kevn 𐎠𐎱𐎭𐎠𐎴 (a-p-d-a-n /epedane/). أيوان‎ (eywan) ya erebî û eyvan ya tirkî û iwan ya hin zimanên ewropî ji zimanên îranî hatine wergirtin.