eyar

Kurmancî

Bilêvkirin

• (Rengdêr)
  • Deng (Qers)^ⓘ
• (Navdêr)
  • Deng (Qers)^ⓘ
• Kîtekirin: e·yar

Rengdêr

eyar

1. înyan, dirist, saz, rast, li gor pêwîstiyê

   Saet eyar kirin

Herwiha

• ayar (2)
• 'ayar
• 'eyar
• yar

Jê

• (lêker) eyar bûn
• (lêker) eyar kirin
• (navdêr) eyarbûn
• (rengdêr) eyarbûyî
• eyarî
• eyarker
• (navdêr) eyarkirin
• (rengdêr) eyarkirî
• eyarkî

Etîmolojî

Ji erebî عيار ('iyar) ji aramî [skrîpt hewce ye] ('-y-r, “çavdêrî lê kirinעיר”).

Werger

1

• Almanî: Verstellung → de
• Farisî: عیار → fa
• Tirkî: ayar → tr

?

• Farisî: ^?کیسه پوستی → fa

Navdêr

eyar n

1. Postê pez va tê çêkirin toraq têdixin hundirê wê.

   Hevmane: çerm, pîst

   • Nazê li bin sêpîkê xweş hildike
     Nermê bi desta dike dew kil dike
     Meşka Nazê nermik e şeşçermik e
     Eyarê wê xavik e wek textik e
     Çavê Nazê şînik e çavwerdek e. — (11/2007, Arşevîn, Nazya reben nazike [arşîv], Lotikxane.com)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: Leder → de nêr, Pelz → de nêr, Regelung → de mê, ^?Schlauch → de m, Fell → de nêr
• Îngilîzî: pelt → en
• Tirkî: post → tr, ^?pösteki → tr, ^?tulum → tr