esmer

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
esmer	esmertir	herî esmer esmertirîn

esmer

1. (reng) qemer, genimgûn, rengekî ku dişibe reş
   • Hin gulê bo'enber in
     Hin di şîrîn esmer in
     Hin guherî-dane yin — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: ئەسمەر‎

Jê

• (lêker) esmer bûn
• (lêker) esmer kirin

• (navdêr) esmerbûn
• (navdêr) esmerkirin

• (rengdêr) esmerbûyî
• (rengdêr) esmerkirî
• esmerî
• esmerîtî

Bide Ber

• reş
• spî
• kesk
• sor

Etîmolojî

Ji erebî أَسْمَر‎ (ʾasmar, “bi çermê tarî”).

Werger

• Almanî: braun → de, brünett → de, dunkel → de, schwärzlich → de, ^?Bräune → de
• Erebî: أسمر‎ → ar
• Farisî: سبزه‎ → fa, گندم گون‎ → fa
• Îngilîzî: tanned → en, ^?dark-skinned → en
• Tirkî: karaşın → tr, esmerce → tr, esmer → tr, esmerlik → tr, yağız → tr, yağızlık → tr, arap → tr, habeş → tr, karaca → tr, ^?Habeş → tr

Tirkî

Rengdêr

esmer

1. qemer, esmer
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Ji erebî أَسْمَر‎ (ʾasmar, “bi çermê tarî”).