dil ketin lêkera hevedudanî, negerguhêz

  1. evîndar bûn, bûn dildarê/a kesekê/î yan tiştekê/î, ji kesekê/î yan tiştekê/î hez kirin, kesek yan tiştek evandin, dil bijîn:
    Dilê wê ketiye min.
    Dilê min ketiye zimanê kurdî.

Etîmolojî

biguhêre

Ji dil + ketin.