dilketî

Kurmancî

Rengdêr

dilketî

1. evîndar, dildar, dilbijî, aşiq, mecnûn, bengîn, hezker, heyran,
   kesa/ê ku ti tiştekî yan ji kesek din hez dike
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. dilikî, dildayî, hez^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Jê

• (Lêker) dilketî bûn
• (Lêker) dilketî kirin

• (Navdêr) dilketîbûn
• (Navdêr) dilketîkirin

• (Rengdêr) dilketîbûyî
• (Rengdêr) dilketîkirî

Etîmolojî

dil ketinê

Werger

navdêr

• Almanî: Verliebter → de
• Farisî: عاشق‎ → fa
• Tirkî: maşuk → tr, sevdalı → tr, tutkun → tr, vurgun → tr, aşık → tr, maşuka → tr, tutku → tr, ^?mahbube → tr

rengdêr

• Almanî: verliebt → de, ^?verschossen → de