devliken

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: dev·li·ken

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
devliken	devlikentir	herî devliken devlikentirîn

devliken

1. kesê/a ku ji ber ku bikêf e madê wî/ê xweş e.
   mirovekî tim devliken e
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Jê

 

• devliken bûn (lêker)
• devlikenbûn (navdêr)
• devlikenbûyî (rengdêr)
• devliken kirin (lêker)
• devlikenkirin (navdêr)
• devlikenkirî (rengdêr)

Etîmolojî

dev+li+ken

werger

• Farisî: خندان‎ → fa, بشاش‎ → fa
• Îngilîzî: riant → en
• Tirkî: güleç → tr, güler yüzlü → tr, mütebessim → tr