devliken

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
devliken	devlikentir	herî devliken devlikentirîn

devliken

1. kesê/a ku ji ber ku bikêf e madê wî/ê xweş e.
   mirovekî tim devliken e
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Jê

• (Lêker) devliken bûn
• (Lêker) devliken kirin

• (Navdêr) devlikenbûn
• (Navdêr) devlikenkirin

• (Rengdêr) devlikenbûyî
• (Rengdêr) devlikenkirî

Etîmolojî

dev+li+ken

werger

• Farisî: خندان‎ → fa, بشاش‎ → fa
• Îngilîzî: riant → en
• Tirkî: güleç → tr, güler yüzlü → tr, mütebessim → tr