mad

Kurmancî

Navdêr

mad n

1. mirûz, gêwl, meyl, bij, mijaj, arezû, dilbijîn, îşteh, mereq, dilxwazî, keyf, kêf

   Madê wî îro ne xweş e. ― Îro ew ne bi kêf e.

Ji wêjeya klasîk

• Dinê mehd e û mehlok e
  Weku lebe û leyzok e — (Feqiyê Teyran, , ~1620)

Herwiha

• mahd
• ma'd
• mehd
• me'd

Bide ber

• med
• mat

Binere herwiha

• maîde

Jê

• bêmad
• bêmadî
• madtirş

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Werger

• Almanî: Appetit → de
• Farisî: ماد → fa, ^?اشکم → fa
• Îngilîzî: mettle → en, ^?frame of mind → en, ^?state of mind → en, ^?the cut of one jib → en
• Tirkî: iştah → tr, surat → tr, yüz ifadesi → tr, ^?moral → tr, ^?beniz → tr

Îngilîzî

Bilêvkirin

• Deng (DYA)^ⓘ
• Deng (Teksas, DYA)^ⓘ
• Deng (Connecticut, DYA)^ⓘ

Rengdêr

mad

1. har, dîn
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Zhuangî

Navdêr

mad

1. gore
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Çavkanî

Ev peyv ji wergerên gore hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}