dûrwelatî

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	dûrwelatî	dûrwelatî
Îzafe	dûrwelatiya	dûrwelatiyên
Çemandî	dûrwelatiyê	dûrwelatiyan
Nîşandera çemandî	wê dûrwelatiyê	wan dûrwelatiyan
Bangkirin	dûrwelatiyê	dûrwelatiyino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	dûrwelatiyek	dûrwelatiyin
Îzafe	dûrwelatiyeke	dûrwelatiyine
Çemandî	dûrwelatiyekê	dûrwelatiyinan

dûrwelatî mê

1. biyanistan, xurbet, xerîbî, sirgûn, mişextî, awaretî, derbiderî, biyanistan, dûrwelatî, sergom, diyaspora,
   cihê ku ne war û welatê mirovî bi xwe ye,
   dûrbûna ji war û welatê xwe
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. koçberî, penaberî^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Etîmolojî

Ji dûrwelat + -î ji dûr + welat + -î

Ji wêjeyê

Xerîbî, gurbet, dûrî û dûrwelatî di stranên kurdî yên kevn de temayeke bingehîn pêk tînin. Kesên hatine sirgûn kirin, bi salan leşkerî kirine, ji bo kar çûne deverên din û wek penaber (miltecî) li welatên dereke mane, ji yên mayî re hertim bûne êş û keder. Herdu alî jî li benda hev mane. Koçerî, koçberî û koçemalî bûye perçekî jîyana kurdan. Bi dil an jî bi zorê kurdan gelek caran war guhartine. Kurd hertim bûne koçber, penaber û ketine li ser rê û dirban (homo migrantus). Ev yeka serpêhatiya Ahaverus, cihûyê ku hatiye ceza kirin wekî heta mirinê rêwî û koçber bibe, tîne bîra mirovan.

(Rohat Alakom: KAMBAXA VÊ XERÎBIYÊ - Di folklora kurdî de stranên xerîbiyê, Netkurd.com, 2/2006)