cirn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /d͡ʒɪɾn/

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	cirn	cirn
Îzafe	cirna	cirnên
Çemandî	cirnê	cirnan
Nîşandera çemandî	wê cirnê	wan cirnan
Bangkirin	cirnê	cirnino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	cirnek	cirnin
Îzafe	cirneke	cirnine
Çemandî	cirnekê	cirninan

cirn mê

1. Cihê ku dan (genim) lê tê qutan.

   Hevmane: conî, cuhnî

   • Mesela Jan Dost, wek mesela Gurrî ye. Dibêjin li gundekî, ji gundên Kurdistanê, gurrîyek hebû, tukesî guh nedidayê û ne jî rojekê navê wî dihat ser zimanê xelkê. Gurrîyê me fikirî û ji xwe re got: eger ez tiştekî matmayî û karekî xerab û bê rê nekim, wê xelkê vî gundî navê min ji bîr bikin. Gurrî rabû çû di Cirnê gund de rît, heçî hat ku danê xwe di Cirn de bikute dît ku hemî gû ye. — (Lotikxane.com, 10/2009)
2. Navgîna ku li ser avê dimeşe.

   Hevmane: keştî, gemî, sefîne, baxîre belem, qayîk,

   • 7 penaberên afrîkî ji Lîbyayê ber bi Îtalyayê ve derketin rê. Lê berî ku bigihin Îtalyayê, curna wan bin-av bû. Keştiyek maltayî hat hewara wan û ji dêvla wan têxe keştiyê, tora masiyan ji wan re avêt. — (Netkurd.com, 5/2007)

Herwiha

• cirin
• cirne
• curin
• curn
• curne

Jê

• cirnî
• cirnevan

Etîmolojî

Ji erebî جرن‎ (curn) ji aramî ܓܘܪܢܐ‎ (gurna) ji yûnanî γοῦρνα (goῦrna).

Werger

• Farisî: کوزه‎ → fa
• Tirkî: kurna → tr, su yalağı, yalak → tr, ^?suvat → tr