bi destpelkê

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /bɪ dɛstpɛlˈkeː/

Navdêr

1. (biwêjî) gerîna bi alîkariya destan dema ku tarî ye û mirov ti derê nabîne
2. Destdana bê dîtin, tenê bi hîs kirin.
3. Tevgerîna bêyî agahdarî, bi ceribandin û golîn

Herwiha

• destpelînk

Bide ber

• destperk

Ji wêjeyê

Hewl didim ku
Ji bêqiramî
Xwe li qamirê helbestekê bipêçim
Bi destpelkê
Xwe digihîjînim girava lavan
Di quntara çiyayê şînê de
Pala xwe didim nezarê nifiran

(Adar Jiyan: Bo helbestekê, MEHNAME, hj. 16, 4/2001)

Etîmolojî

bi + dest + pelk

Jê

• destpelkî

Werger

• Erebî: تلمس‎
• Fransî: à tatons
• Îngilîzî: groping → en
• Tirkî: el yordamıyla