başbîn

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
başbîn		herî başbîn

başbîn

1. kesa/ê çavên wê / wî baş dinyayê dibînin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. kesa/ê bawer dike ku tiştek yan her tişt dê baş çêbibe
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Hevmane

• geşbîn
• optîmîst
• xweşbîn
• ronbîn

Dijmane

• bedbîn
• pesîmîst
• reşbîn
• xirabbîn

Etîmolojî

Ji ron +‎ -bîn.

Jê

• xweşbînî
• xweşbînîtî
• xweşbîntî