bêîman

Kurmancî

Rengdêr

bêîman

1. ne bawerdar, ne mûmin, ne bawermend, ne oldar, ne dîndar, bêbawer

Dijmane

• îmandar

Têkildar

• kafir
• milhid

Etîmolojî

Ji bê +‎ îman.

Jê

• bêîmanî

Werger

• Erebî: غير مؤمن‎
• Farisî: ^?بی‌ایمان‎, ^?بی‌دین‎, ^?گبر‎ → fa
• Îngilîzî: disbeliever → en, faithless → en
• Tirkî: ^?dinsiz → tr, ^?imanı yok, ^?imansız → tr, ^?imansız → tr