-îş

  1. paşgirek e ku pê navdêr ji lêkeran tên çêkirin
    (gelek ji van lêkeran bi xwe di kurdî de nînin lê awayê wan yê navdêrî ji farisî hatiye wergirtin)
    azmayîş, peristiş, werziş

Bi alfabeyên din

biguhêre

Etîmolojî

biguhêre

Hevreha soranî ـیش(-îş) / ـش(-iş), farisî ـیش‎ / ـش(-iş, -êş), pehlewî 𐭱𐭭(-işn), hemû ji zimanên îranî. Di kurmancî de gengaz e ku nemaye ji ber guherîna ş>h (wek guh, çehv), anku *-iş > *-ih bûye û paşê jî bûye û bi 'a din tevlihev bûye û winda bûye. Hê bi zimanên kurdî piştî paşgira mesderî (infinitive) -î dikare bê ku navdêrên lêkerîn çêkin (kirinî, çûyînî, hatinî, xurînî...).

-îş

  1. (1), herwiha, herwisa

Etîmolojî

biguhêre

Hevreha kurmancî (1), kelhurî -îç, zazakî û , ji zimanên îranî