şerh

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /ʃɛɾh/
• Kîtekirin: şerh

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	şerh	şerh
Îzafe	şerha	şerhên
Çemandî	şerhê	şerhan
Nîşandera çemandî	wê şerhê	wan şerhan
Bangkirin	şerhê	şerhino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	şerhek	şerhin
Îzafe	şerheke	şerhine
Çemandî	şerhekê	şerhinan

şerh mê

1. Zelalkirina bingeh û sedemên mijarekê yan bûyerekê.

   Hevmane: şirove, ravekirin, îzah, ravek, tefsîr, têbînî, not, ronkirin, koment, komentar

   • Berpirsiyariya sunnetê beyan û şerh û tefsîra kitêba Xudê û cîh kirina muhtewa û naveroka wê ye ji nezerê hukmên şer'î, fikrî û terbiyetî ve. — (al-shia.com, jêwergirtin 2006)

Jê

 

• şerhkar
• şerhkarî
• şerhker
• (lêker) şerh kirin
• (navdêr) şerhkirin
• (rengdêr) şerhkirî
• şerhî

Etîmolojî

Ji erebî شَرْح‎ (šarḥ).

Werger

• Farisî: شرح‎ → fa
• Tirkî: açımlama → tr, şerh → tr

Tirkî

Navdêr

şerh

1. jihevkirin, vekirin, şerh
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. rave, şîrove
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)