îcab

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /iːˈd͡ʒɑːb/
• Kîtekirin: î·cab

Navdêr

Tewandina îcab
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îcab	îcab
Îzafe	îcaba	îcabên
Çemandî	îcabê	îcaban
Nîşandera çemandî	wê îcabê	wan îcaban
Bangkirin	îcabê	îcabino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îcabek	îcabin
Îzafe	îcabeke	îcabine
Çemandî	îcabekê	îcabinan

îcab mê

1. pêdivîtî, hewcehî, lazimî, gerekî, pêwîstî, mecbûrî, neçarî

   îcab kirin (pêdivî bûn, lazim bûn, hewce bûn, pêwîst bûn, gerek bûn)

   • Yanê li aliyekî partiyên bimeşin, li aliyên din rêxistinên komelên civakên (RKC, bi îngilîzî Non Goverment Organization (NGO) bimeşin, pî bi ber hev din û îcab bike sivîl însiyatîfek xurt çêbikin (bila bê bîra Te, berê cephe dihat gotin) hetanî bigihîjin armanca xwe bi hev ra bimeşin. Belkî bêîtiyatiya sivîl jî bi helwestek xurt di rojevê bikeve. — (Eyûbê Milî: Lomeyê min him ji wî re û him ji rêvebirya HAK-PARê ra, Peyamaazadi.com, 1/2006)

Herwiha

• icab

Bide ber

• hîcab

Jê

 

• îcabker
• îcabkirin (navdêr)
• îcab kirin (lêker)
• îcabkirî (rengdêr)
• îcabî

Etîmolojî

Ji erebî إِيجَاب (ʾījāb).

Werger

• Tirkî: icap → tr