zemane

Kurmancî

Mane

zemane (cureyê peyvê?)

1. zeman, şeytanokî, xasûk, kone, dem, wext

Ji wêjeya klasîk

• Tacdîn digotin-ê ciwanek
  Guhderzê zemane pehlewanek
  Nesl û neseb û heseb 'eyan bû — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Farisî: ضمنا‎ → fa
• Tirkî: hin → tr, zamane → tr

Ev rûpel ji aliyê botê ve hatiye çêkirin, ji kerema xwe re kontrol bike!