wehdet

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	wehdet	wehdet
Îzafe	wehdeta	wehdetên
Çemandî	wehdetê	wehdetan
Nîşandera çemandî	wê wehdetê	wan wehdetan
Bangkirin	wehdetê	wehdetino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	wehdetek	wehdetin
Îzafe	wehdeteke	wehdetine
Çemandî	wehdetekê	wehdetinan

wehdet mê

1. tenêtî, yekîtî, yekbûn,
   (felsefe) baweriya ku hemû tiştên heyî bi hev re yekîtiyek parvenebar pêk tînin
   • Xanî di van beytan de mesela wehdet di kisret û kisret di wehdetê de heldixe. Gorekî bîr û hizra arifan, Xwedê di hemû tiştê de heye û hemû tişt mezreh û nimûd û sîmbolek li hebûna Xwedê ye. — (Perwîz Cîhanî: Irfan di Mem û Zîna Ehmedê Xanî de)

Jê

• wehdetî
• wehdetparêz
• wehdetparêzî

Etîmolojî

Ji erebî وحدة‎ (weḥde^t) ji وحيد‎ (weḥîd, “tenê”) ji احد‎ (eḥed, “yek, tenê”), hevreha îbranî אחד (êxad), aramî חד / ܚܕ (xed: yek), akadî êdu

Werger

• Îngilîzî: unity → en
• Tirkî: vahdet → tr