wefat

Kurmancî

Navdêr

Tewandina wefat
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	wefat	wefat
Îzafe	wefata	wefatên
Çemandî	wefatê	wefatan
Nîşandera çemandî	wê wefatê	wan wefatan
Bangkirin	wefatê	wefatino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	wefatek	wefatin
Îzafe	wefateke	wefatine
Çemandî	wefatekê	wefatinan

wefat m

1. mirin, merg, koça dawîn, nemana li jiyanê, bidawîhatina jiyana kesekê/î yan candarekê/î
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. mewt, emrê Xwedê, man^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Jê

• berwefat
• berwefatî
• wefat bûn (lêker)
• wefat kirin
• wefatbûn (navdêr)
• wefatbûyî (rengdêr)
• wefatkirin (navdêr)
• wefatkirî (rengdêr)
• wefatî
• çûn wefatê (lêker)

Etîmolojî

Ji erebî وَفَاة (wafāh).

Anagram

• tewaf

Werger

• Almanî: Tod → de nêr
• Erebî: ^?موت → ar
• Farisî: مرگ → fa, وفات → fa
• Îngilîzî: death → en
• Portugalî: morte → pt n
• Tirkî: irtihal → tr, memat → tr, vefat → tr, vefiyat → tr, ^?vefat etmek → tr