taîfe

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	taîfe	taîfe
Îzafe	taîfeya	taîfeyên
Çemandî	taîfeyê	taîfeyan
Nîşandera çemandî	wê taîfeyê	wan taîfeyan
Bangkirin	taîfeyê	taîfeyino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	taîfeyek	taîfeyin
Îzafe	taîfeyeke	taîfeyine
Çemandî	taîfeyekê	taîfeyinan

taîfe mê

1. mezheb, terîqet, ol, dîn, ayîn,
   rêbazên heman dînî lê yên ku hinekî ji hev cuda ne
   (di îslamê de sinîtî û şîîtî; di sinîtiyê de henbelî, henefî, malikî û şafiî)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• tayife
• tayîfe
• tayfe

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Jê

• taîfeyî
• taîfî

Werger

• Almanî: Sekte → de
• Danmarkî: sekt
• Erebî: مذهب‎ → ar
• Esperantoyî: sekto
• Farisî: طایفه‎ → fa
• Fînî: lahko → fi
• Fransî: secte → fr
• Holendî: sekte → nl
• Îngilîzî: (religious) sect → en
• Mecarî: szekta → hu
• Polonî: sekta → pl m
• Portugalî: seita → pt
• Spanî: secta → es
• Swêdî: sekt → sv
• Tirkî: mezhep → tr, taife → tr, ^?tayfa → tr