mezheb

Kurmancî

Navdêr

Tewandina mezheb
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	mezheb	mezheb
Îzafe	mezheba	mezhebên
Çemandî	mezhebê	mezheban
Nîşandera çemandî	wê mezhebê	wan mezheban
Bangkirin	mezhebê	mezhebino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	mezhebek	mezhebin
Îzafe	mezhebeke	mezhebine
Çemandî	mezhebekê	mezhebinan

mezheb mê

1. taîfe, terîqet, ol, dîn, ayîn,
   rêbazên heman dînî lê yên ku hinekî ji hev cuda ne
   (di îslamê de sinîtî û şîîtî; di sinîtiyê de henbelî, henefî, malikî û şafiî)
   • Dêmê bixal ew nûn û dal ismê celal bejna şepal
     Yekta elif nayê wesif min 'eqlê tif -lî mezheb e
     Hetta nemam salik temam şîrînkelam ma da me cam — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)
   • Ekrad herçî heyîn rewend û xwecihî, hemû jî şafíî el mezheb in (şafiî ne). Di nêva wan da nî, ferdek (yek kes, takekesek) jî henefi û malikî û henbelî tunînin. — (Mele Mehmûdê Bayezîdî, Amadekar: Jan Dost Adat û Rusûmatnameê Ekradiye, Weşanxaneya Nûbihar, 2010, r. 132, ISBN 9789944360678)

Herwiha

• medheb

Nêzîk

• terîqet

Etîmolojî

Ji erebî مذهب‎.

Jê

• mezhebî

Werger

• Almanî: Sekte → de
• Danmarkî: sekt → da
• Erebî: مذهب‎ → ar
• Esperantoyî: sekto → eo
• Farisî: مذهب‎ → fa
• Fînî: lahko → fi, uskonlahko → fi
• Fransî: secte → fr
• Holendî: sekte → nl
• Îngilîzî: (religious) sect → en, ^?denomination → en, ^?church → en
• Mecarî: szekta → hu
• Polonî: sekta → pl m
• Portugalî: seita → pt
• Spanî: secta → es
• Swêdî: sekt → sv
• Tirkî: mezhep → tr