sefar

Kurmancî

Navdêr

sefar

Sefarek li Mêrdînê

1. misger, kesa/ê ku aman (firaqên) sifrî ji tenî yan qilêrê paqij dike
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• stefar

Bide ber

• sefer

Têkildar

• sifir

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?].

Jê

• sefarçî
• sefarî
• sefarîtî
• sefartî

Werger

• Almanî: Verzinner m
• Îngilîzî: tinsmith → en
• Tirkî: bakırcı → tr, kalaycı → tr